Kelebekler ölüyor bu sokakta/Yine Ayten’eI. Kelebekler ölüyor bu sokakta Avuçlarıma beyaz tozlarını bırakarak Arşı kanat sesleri kaplıyor Yüzümden süzülüp kuruyor siyah gözyaşı ince bir iz gibi Buza kesiyor yüreğim. … Nerden bilirdim kısa bir ömre bin güzellik sığdıracak kelebekler Arkamızdan kahırla bakarken masum bebekler … Bu sokağın başı kan sonu taş yığını ayten Duy beni! Kelebekler ölüyor mevsimsiz Ve isimsiz çocuklar ağlıyor kaldırımlarında Kimsesiz. Kelebekler ölüyor bu sokakta Ben avuçlarımı yumuyorum Sessiz. II. Omuzlarım düştü başım öne eğildi ayten Biliyorum sen olsan böyle olmazdım Ağlamazdı çocuklar bu kadar erken Ki… Henüz çocukluğumu unutmamışken … Ben çocuklarıma vatan dedim ayten cumhuriyet dedim İlelebet dedim ve yemin ettim her şeyin üstüne Ve en önemlisi… Sen yanımdaymışsın gibi Şimdi… Sen yoksun bende yok olacağım zaten … Kelebekler ölür biliyorum, zamansız ölmesi gibi birçok şeyin Ya hayaller ölür mü? Ya çocuklar ya sütten kesilmemiş bebekler? Ya da gençliğine doyamamış erkekler? Gelinlik çağında kızlar ? Heyhat!... Hepsi ölür ayten, hepsi ölür Ve bilirsin sadece kelebeğin ömrü bir günlüktür. Sonra… Tüm çocuklar masum çığlıklar gibi içimde sızlar … Her hatıra derin bir iz bırakıyor çöken avurtlarımda Haykırmaya çalışıyorum nefessiz Kelebekler ölüyor bu sokakta Ben gözlerimi yumuyorum Çaresiz Hüseyin AKOVALI |