AFORİZMA ŞÜPHE VE PİŞMANLIKAforizma… Toprağın koynunda uzun soluklu bir yalnızlığı tercih etmek adına vazgeçilen sevdalar kadar değerlidir ölüm. Ve yaşamak, beyhude bir aşkın peşinden koşmaksa eğer; Hiç beklemesin, bir an önce gelsin ölüm. II. Sevda… Sevdik, aşktı, gerisi beklentiler Biri ağır bastığında diğeri gider İkilem… Seni anlatan tüm şiirlerimi yaktım Şehr-i sefadayım şimdi Eğlence sokaklarındayım Ve… Neden halâ? Kendimden geçiyorum Aklıma geldiğinde eski sevdalarım Kabulleniş… Bu gece hiç uykum gelmedi Sabahı bekledim, İlk ışıklarda ruhumu teslim etmek için Direnmemeli dedim ne kadere ne de ölüme Tanık olduktan sonra yalnızlığın kızgın ateşlerden gelen seline Ağladın, İki damla yaş düştü ellerime Ağlama… Bir masaldı yaşadığımız kaybettiğimiz yitik cennetlerde Şimdi bir başka benim San/ki, değişik düşüncelerdeyim Sen hep sadece kendin ol derdin Bense hayal kurmak isterdim olabildiğince Halbuki… Tatlı masallar dinlemek gerekirmiş Renkli rüyalar görebilmek için II. Tüm tabularımı yıktığımı sanıyordum oysa Kaf düşünürken Sinkaf’a düşüyor dilim Sanki şehvetler mevsimindeyim Yasak aşkımın kadınını özlüyor yorgun tenim. Görüyor musun? Ne hallerdeyim. Eskiden anarşist duygularım vardı Şimdi narsist sevgilerim Ve artık kendi kendimle bile değilim. Suskunluk… Çare olmayan feryatların yerine, suskun bakışlara terk ettim kendimi. Ve suretimi, Çekip aldım aynalardan Görüntüsü olmayan boş resimler gibiyim şimdi. Tükeniş… Karartın ışıkları görünmesin solgun yüzüm Gölgeler gibi çekildiğim kuytularda Heyulalar kemiriyor beynimi Sonsuz ızdıraplarla. Biliyorum her şeyimi kaybedeceğim Yinede sen ol yeter// bana// kalan rüyalarımda Yüzümü sadece sana göstereceğim. Pişmanlık… Neredesiniz ey nedametin goncaları açmaz mısınız bu garip yürekte? Ben ki mahkûmuyum kader gemisinin, kürekte Dümende nefs, Günahlar pusuda. Heyhat… Değiştiremiyorum ne yapsam da. . Sevdik ve aşktı, gerisi beyhude Kaybettik onu da sebepsiz şüphelerde Hüseyin AKOVALI |
kazdığı avuçlara/
tanrının
yasakladığını gördüm seninle ölünce
cennet sancısının
yükseldi evet
yazgılarımız bile
yakışmadı bu ayrılık
ölüm aklımızda abide
buraya kadardı zulüm
sakın durma diyorum adamım
yorgun fısıltılar eşliğinde bile
kendini göm
kendine
tebrik ve ışıkla