BİZ
Uzak olsakta kendimize..
Sabahın ilk ışıkları vurur, uyku girmeyen gözlerimize. Akşamı çağırır mehtabı çıkarır, seyreder, sonra yıkarız denizde. Suya yazdıklarımızı okuruz, rüzgarın acı sesi beraberinde. Uzak olsakta kendimize.. Güvercinlerin kulağına fısıldarız hislerimizi. Yağmur sonrası, gökkuşağına, kahve telvesine dilek tutarız, aynı yüreği paylaşır, kaderimizi bekleriz. ART 17/07/2010 |