Bu son şarkısıydı
Yüreğimin sana söylediği..
BİTTİ.

Kelimeler, cümleler isyanlarda şimdi..
Harflerin hiçbirisi yerinde değil,
Bütün harfler bir başı boşluk içinde
Dolaşıp,duruyorlar ortalık yerlerde....
SON SÖZÜ !
Yazmaya elim varmıyor.
Tepeden tırnağa kanter içindeyim
Hem gökte-hem yerdeyim!
Nikotin yüklü sigaramı bile
Parmaklarım sarmıyor...
SON SÖZÜ !
Söylemeye dilim varmıyor.

Bu son şarkısıydı
Yüreğimin sana söylediği
BİTTİ.

Anla işte, zifiri saçlım ..
Anla beni zifiri gözlüm.
Nar çiçeği yüzlüm..
Papatya gözlüm
Ne olur anla beni.....

Bir rüyadaydık, seninle ikimiz.
Uyandık !
Bir masaldı yaşadıklarımız,
Masallarda kaldık !

Bu son şarkısıydı
Yüreğimin sana söylediği..
BİTTİ.

Meğer, ben seni ne çok sevmişim !
Cümle aleme anlatmışım da
Kendim geç anlamışım !

Ne olduysa..
Nasıl olduysa..
Kim ne söyledi-ne yaptıysa...
Neyse ne !!!
BİTTİ.

Sen,
Herşeye rağmen,
Sakın gelme,
Bana gelen bütün yollarıma
Kahır mayınları döşedim!
Gönül peronumdaki bütün otobüsleri yaktım.
Sakın gelme,
Hava bozuk..
Fırtınalar kopuyor HATAY sokaklarında..
Her yer sis içinde-göz gözü görmüyor..
Bütün uçaklar pistte bekliyor..

Sakın gelme,
ALSANCAK GARI’ndan hiç bir tren kalkmıyor.
Özlem yüklü raylar, yoldan çıkmış
Vagonlara, geçip giden, gençliğimi yükledim
İstasyonda öylecene bekliyor...

Sakın gelme,
Kimselere sorma beni...
İZMİR’de kimse tanımaz,
Hiç bir kimse bilmez beni...

Sen
Her mevsim baharsın.
Kelebekler kadar narinsin.
Çiçeklerle süslü günler senin için..
Aydınlık geleceğin var...
Ben bir mum ışığıyım.
Seni aydınlatamam!
Bir bakışınla sönerim.

Bundan böyle seninle olamam..
Seninle kalamam.
Ben senin yarının olamam.

Bu son şarkısıydı,
Yüreğimin sana söylediği..
BİTTİ.


Necdet GÖKNİL