mutlu olup
iliklerine kadar aşkı yaşayan
hiç aşık görmedim.
birlikte sevdanın içinde olanlar
ya
bir gurur uğruna bitirdiler
ya
habersiz çekip gittiler
ya da
zoraki devam ettiler
böyle çok insan gördüm ben

bu yüzdendir karamsarlığım
çıkmaz düşüncelere daldığım
bu yüzdendir
iki derede bir arada kaldığım
bu yüzdendir
hayat yolunda yürürken yalpaladığım

ne zaman
sevdamızın bir gün biteceğini
garipçe
korkakça
hatta aptalca düşünsem
hızır gibi yetişirdin
zayıf çelimsiz
korkak fikirlerime
aydınlık
güller karanfiller kokan
binbir renkli çiçeklerle süslü
bahçelerde bulurdum kendimi
o an
mıh gibi çakardım yüreğime /aklıma
bir kez daha çığlık çığlığa
haykırırdım yeminimi

’’sen varsan yanımda
gözlerin gözlerime dokunuyorsa
mis gibi kokan teninin sıcaklığı ile
o pamuk pamuk ellerin
ellerimden tutup
sarıp sarmalayıp
kucaklıyorsa bedenimi
ben o zaman
kolay kolay ölmem
korkma
hiç tasa kondurma yüreğine
sevdamız hiç bitmeyecek
yaşadıkça devam edecek
ve
unutma nar çiçeği yüzlüm
papatya gözlüm
ben yalnızca sana adadım kendimi
namusumdur sevdam
uğruna ölürüm
gerektiğinde
sevdamız için ölür bu adam’’


sen böyle yanımda aslanlar gibi durup
aşkımızı sahipleniyorsun ya

işte o zaman
çatır çatır kırılıyor
içimdeki hüzün dolu ormanların
ağaçlarındaki dalları
olgun bir meyva gibi
çaresiz düşüyor toprağa

işte tam o zaman
bir kez daha sevgimizle tomurcuklanıyor
yeniden çoğalıyor
ömrümüze ömür katıyoruz ya

mutlu bir şiirimin dizelerinde
gözlerim gözlerinde
huzur içinde yatıp
güle oynaya
yeni bir güne
umutla kalkıyoruz ya




necdet göknil