Bir şems-i canan için kendinden vazgeçti can
Dolandı uğrun uğrun peşinde yıllar boyu
Tek buselik makama ermek için sil baştan
Gözünden esirgedi beden zâr-ı uykuyu
Ben böyle değildim yâr, har değildim doğuştan
İnşirah haram bana, gümrah kederden kuyu
Muzlim akıbetine yâr eyleme kâmuran
Şimdi çık yüreğimden, loş gönüllerde uyu.


Dokunma yüreğime, avuçların pür intan
Tükendi gözlerimde beşeriyetin soyu
Artık yadeller fettan, edep ahmakıslatan
Giderek çirkinleşti gönülçelenin huyu
İblisin entarisi sana biçilmiş fistan
Kuşan da gel öylece, yanılmasın kör duyu
İkrah suretinle gül, galipsin ya kâmuran
Şimdi coşkun debiyle ağsın zaferin suyu.


O yüce azametin can alıcı, mutantan
Mil çekti gözlerime, uyuşturdu duyguyu
Müptela meylimle ben darbe yedim zem oktan
Leylâ misali hâlim, unutturdu sorguyu
Sandım ki her yer güllük, her adım bir gülistan
Gönle mihmân eyledim sevda denen olguyu
Şimdi ağu meyanla şahmaransın kâmuran
Elbet unutmaz dimağ tecrübe-i bulguyu.


Zuhr-u şemalin ayyar, için fesat, şarlatan
Nasıl da çözemedim ayan beyan vurguyu
Oysa ki fire verdi sarfettiğin şer bühtan
İçre sindiremedim özdeki yanılgıyı
Ne çare ya mezalim aşka bağladı çoktan
Pervane eyledi yâr, çevre cihan uyduyu
Alkın sanma kendini, kârın sana kâmuran
Şimdi temâşa eyle, can alıcı vurguyu.


Bencileyinle dolu, tünediğin kabristan
Masmavi sema değil, şimdi gözler kopkoyu
Bir şans daha verilse uyanmaz mı her yatan !
Hepsinin aşktan yana mühürlenmez mi oyu
İflah olmaz alayı, sevda payansız destan
Nasıl kaldıracaklar, tahta üzre dolguyu
Paye alma kendine, sehimlenme kâmuran
Nasılsa sığmayacak, veballerinin boyu.

Şengül CENNET
12 – 07- ‘10

kâmuran : Arzusuna, isteğine kavuşmuş, mutlu
intan: Kokuşmuş, mikrop
inşirah: Ferahlık
gümrah: Gürbüz
muzlim : Karanlık, beliriszlik
mutantan : Görkemli
ayyar: Dolandırıcı
bühtan : iftira
Alkın : Aşık erkek
payan: Sonu olmayan
sehim : Hisse