Bir Temmuz gecesindeyim
Gecenin ilerlemiş bir demi
Sevgililerin
Hem sevda oldukları an...
Açık penceremden
Hırsız gibi giriyor ay ışığı
Tatlı bir rüzgar
Yalıyor sanki
Tutuşan çıplak bedenimi...
Başucumdaki aynada
Dans ediyor çılgınca.
Sessizce inleyen ay ışığı
Umutsuzluk değil
Bedenimi kavuran ateş
Sevgiye açlık
Sana açlık
Doyumsuz duyguların
Yangınına dönmüş hali...
Yoksun yine günlerdir
Buhar olup uçmuşsun dünyamdan
Nedendir bilmem
Sanki yaşamın sonu geliyor bana
Ecelin nefesi boynumda
Seni hiç görememek
Bal rengi gözlerine bakamamak
İpekten kaygan tenine
Elimi sürememek
Güzelliklerini
İçime sindirememek korkusu bu...
“Haydi gel”
“Bitir özlemi”
“Durdur zamanı”
“Hayaller, düşler bitsin”
“Çık gel...Çık gel..!”
“Gel artık şu, ışıkların arasından”
“Geldim işte”
“İşte, ben geldim...”
Demeni istiyorum.
Alev alev yanan
Şu tutuşmuş tenime
Küçük buseler koyarken
Deniz rüzgarlarınca
Tenime esmeni
Ay ışığıyla odama sızmanı
Geceme dolmanı istiyorum
İstemek yetmiyor güzelim
İstemekle olmuyor...
Derin derin nefes alıp
Büküyorum boynumu...
Birden aynam kararıyor
Bir bulut gelmiş
Mehtabı kucaklamış
Belli ki... Belli ki
On lar da hasret gideriyorlar
Penceremde sertleşen
Deniz rüzgarı
Bir üşümek giriyor içime
Bir titreme sarıyor beni
Kararmış gecemin
Soğuk penceresini örtüyorum.
Dışarıda Ağustos böcekleri
Bir sevda senfonisi tutturmuş
Kendimi yatağıma atıyorum
Sensizlikten ağırlaşan gözlerim
Küsüyor dünyaya
Göz kapaklarım yarı kapalı
Bir yalnızlık salına binmişim
Özlemin olmadığı
Bir yolculuğa çıkıyorum...

12. 02. 2009
Suat TUTAK