SEN GİDERKEN
SEN GİDERKEN
Sen giderken , Gözlerin kaldı bende En güzel haliyle İçinde yıldızlar uçuşan Çocuksu yaramazlıklar yapan Kah güldüren kah ağlatan Yavru balaban … O güzel ceylan gözlerin…… Sen giderken , Gülüşün kaldı bende Temmuz güneşi gibi içimi ısıtan …….. Ve sabah akşam Hasretimi çoğaltan . Hiç yoktan iyidir diye Yaralı yüreğimi avutan Vefasızlığına aldırmadan Bir hüzzam şarkı tadında Anıları yaşatan , Ve senden arta kalan Bu sevda kırıntısı İdare eder beni bir zaman ... Sen giderken , Ellerin kaldı bende Narin bir kelebek gibi Parmaklarımda uçuşan Veda etmezmiş gibi Sıkıca kavrayan Sıcaklığın kaldı ellerimde Alev alev yanan … Sen giderken , Sildim hafızamdan Veda sözcüklerini Savurdum yürek yangımın Küllerini uzağa Ama , Esen rüzgarla Kokunu getirir yanında Saklanmış kalbimin zulasına Bir garip sevda Dur durak bilmez Delicesine Umut taşır habire Güvercin kanadında …. Sen giderken unutuğun gözlerin var ya Alır götürür beni Bilinmez diyarlara Vardığım her limanda Demir atar yalnızlığa Mahkum eder yüreğimi Sevda hamallığına … Sen giderken Teselli verdim kendime Dayan yüreğim dedim Sakın pes etme Bitecek elbet Bu yangın günün birinde Hangi acı sürer ki sonsuza dek Hangi gece ermez sabaha Sen giderken , Denize karışan zehirli atıklar gibi Ağır ağır yayılmakta içimde Yokluğun en derine Damarımda dolaşmakta Tövbe ettim ben aşka Kilit vurdum kalbimin kapısına Attım anahtarını Okyanuslara ….. Bulsan da alma …. MELAHAT ÇETİNKAYA |
Attım anahtarını
Okyanuslara …..
Bulsan da alma ….
..................tamam hocam çok haklısında......her kilitli kalbi açan anahtarlar olmazmı.....muhteşemdi tebrikler hocam.....