Bir gün kollarım, düşerse yana.
Üzülmesin kimse, ben gidiyorum.
Şu yaşanan ömür, gelirse sona.
Üzülmesin kimse, ben gidiyorum.

Hakkı olan hakkın, helal eylesin.
Beni seven şu çenemi bağlasın.
Riyakarlar, cenazeme gelmesin.
Üzülmesin kimse , ben gidiyorum.

Şu dünya boştur, gönül kırmayın.
Düşene sakın, sizde vurmayın.
Garibin mazlumun ahın almayın.
Üzülmesin kimse, ben gidiyorum.

Veren bu canı, birgün alacak.
Açılan çiçekler, bir, bir solacak.
Canlar, cananlar burda kalacak.
Üzülmesin kimse, ben gidiyorum.

Sıradan bir toprak, olsun mezarım.
Baki olan kara yataktır yerim.
Kalem değil tam içerden yazarım.
Üzülmesin kimse, ben gidiyorum.

Ozan Muhlis dünya malı, diyen utansın.
Ne varsa dünyada onların olsun.
Sıra gelecek birgün, onlarda bilsin.
Üzülmesin kimse, ben gidiyorum.


Muhlis SÜNBÜLCÜ.