bir kâğıt
bir kalem
ve sen
işte tüm sermayem
….damarım kabarır


tenin dalga dalga
tüylerin diken diken
bir nokta var ki boynunda
her öpüşümde
gözlerin kapanırdı baygın
bilirim
…….arzuyla ihtirasla yanardın
nedense her öpüşümde
kıkır kıkır gülerdin
bir ben bilirim bunu
sakın
…….başka kimse bilmesin




o deli öpüşleri hatırlar mısın şimdi
sızlar mı arada dudağının sağ üst köşesi
gece yuvarlanır
……………………..gözlerinden yanaklarına
sonra yastığa dökülür tuzlu damlalarla
uzanıp baksam
……………………..acaba
………………………bulur muyum izlerinde kendimi




gökteki fenerleri kim söndürür diye düşünme
yaşanmamış sevinçleri kim yaşar senin yerine
sana duymadığın mısraları kim yazar
böylesine uzaktan
………………………..kim sever seni yalnızlığında
senli ve sensiz
……………günleri bölen bir terazi
………………………..dengesini düşünme
gecenin karanlığına dalmasın artık kanlı gözlerin
kapat gözlerini bir tanem
……………………................bana kapat
……………………………………………………...uyku benim




artık o akşamlar yok
………………………o sabahlar yok
yok
bildiğimiz yaşadığımız gibi değil
gece yarılarında çıkar
………………………hüznün çirkin kamburu
sabahlarda gizlidir
………………………gecenin karanlık yüzü
aynalarda süzülür üzgün bir çehre
ne senin tanıdığın
………….ne benim bildiğim
yo hiçbiri değil


bir kâğıt
bir kalem
ve sen
işte tüm sermayem
……gözlerim boşalır


kırıkhan / 1994