Elimde mis gibi taze ceviz kokusu
tığ tutan parmaklarımda kir
ve defalarca dört yapraklı yonca aramışlığı gözlerimde
bitmeyen bir salıncak isteği beyazlamış saç tellerimde

ne garip...
incirin sütünü emen o çocuk ben miydim gizlice?

Böğürtlen uğruna açılan savaşlar dün gibi
komşudan taze dedikodu getiren küçük çocuklar..
toplanan şekerlerle hesap kitap yapma ciddiyeti
gelin gelince uğur sayılan bardak kırmalar
bayram yıldızları öpsün büyükbaba şimdi ellerini.

Ört bacaklarını deyişi küfürbaz babaannemin
sobanın üzerinde herzaman kaynayan tencere
yerlere serilen kocaman tenekeler
ve nihayet yanyana büyüyen düşman aileler..

ahh benim köye girince köyden olan şehirli yüreğim..

tıısssss sesiyle devlete kızan büyükler
elde bidonlar suya gitmelerimiz
annem gelince sımsıkı sarılmalarım...
kızmasın diye çemberimi çıkartışım..

küçük evin büyük anıları hatırlamadığım
merak ediyorum şimdi nerdesiniz?

gece herkes uyurken yapılan haylazlıklar
yer yataklarında oynanan uzun atlamalar.
Köyü inleten “yatın aşşaaaa” emriyle
sessiz kahkahalarımız çocuk tizliğinde..

en özlediğim, bebeğimle uykuya daldığım “misafir odası”
nerdesiniz ,çocukluğumun “bir öğrenci uzatır mısınız?” ları?

Nerde şimdi saklambaç, yakartop, pembe sakızımın balonu?
Neden oynanmıyor artık bir kahkaha karşılığı oyunlarım?

Kadın olunca oyun oynamıyor mu yani eski çocuklar?

Kadın mıyım çocuk mu ellerimde yepyeni umutlar?


27.06.2010