Yürümeli...Kalabalık arasında farkedilmeyen bir yüz Siyah kalın paltosuyla gidiyor ağır adımlarla Elinde sigarası meydan okuyor sevdalara... Çekiyor dumanı bedeninin en derinine Çekiyor acıları,ihanetleri Yarınlara gidiyor,yalan dünyalara... İç mi çekmeli karanlıkta Sövmeli mi sessizliğe Dağıtmalı mı sokakları Arabaları mı yakmalı Ağlamalı...Ağlamalı sadece... Şimdi intihar mektupları asılı boyunlarda Bedenler toprak altında delirişte Ağıtlar duyulmaz günah varsa dilde... Yürümeli şehrin ıssızlığına... Bu şehir ki hayat kavganın Özgürlük savaşının yeriydi Uçuruma gelsen de Güvercin oluyordu Sana bir hayat,can bağışlıyordu... Mayıs_2001 |
güzeldi çok