Şiirlerimizde İnsanlar...
Sıkışıklık ve ıslaklık durmuyor
Durmuyor yağıyor üzerimize Sinsi günahlarla dolu çevremiz Aklımız mı gönlümüz mü elimizdeki? Aklımız mı deli gönlümüz mü? Asıyorlar bizi bir gündüz vakti Gece doğana kadar yaşıyoruz İlk isyanımızı o gün çıkartıyoruz İlk isyanını ömrümüzün Durup durup doğuyoruz Bir kez ölüm için Onlarca yıl yaşıyoruz Her şeyimiz bir gün Tüm tebessümler kadar Güzel ve incecik Kalacak ama her zaman Kaldırım yüksekliğinde Uzak olacağız kendimize Derinlerde bir günün hikâyesini Okuyarak, soluyarak, yutarak İçimiz içimizi yiyecek İçimiz içimizi kusacak İçimizde bir iç mi kalmış nedir? Bizi düşündürür durur İçimizde mutlaka bir mesele Bir derin sual durur Kimin kimden bir fazlası Kime kimden bir sual Bir yudum su kadar heyecanlı Kıpır kıpır Kimde böylesine Dikkatli bir gönül var? Parçalanmış boyutlar bunlar Bu kelimeler Bu cümleler Bu yazılanlar Birilerinin masalı Elimize mahkûm olanlar var Elimizden çekecek olanlar kadar Birilerini yazarak belki Belki zihinlerine akıl Bedenlerine ruh Üfleyerek Doğuracağız Besleyip Büyüteceğiz Cümlelerimizle Ölümü bıktıracak cesarette Yaşatacağız insanlarımızı Şiirlerimizde! |
Bir kez ölüm için
Onlarca yıl yaşıyoruz
Her satır düşündüren güzellikte ve anlamlı olmuş. Tebrik ediyorum. Saygı ve selamlarımla..