kırlangıçlar uzanır yalnızlığıma...neden sert esersin sen bugün ey rüzgar titretirsin içimi ufka bakarken okyanusu koynunda sallarsın umursamaz gel gitlerinle köpük köpük vurdurursun öfkeleri sahile... ben baktıkca ötelere kısrak saçların düşer omuzlarıma nefeslerin meltemleşir yalarken yüzümü temmuz üşümelerime düşersin yorgunluğa teslim tenimde yanar hasretin yağmur olup inersin yüreğe lahey akşamlarında kırlangıçlar uzanır bitkin yalnızlığıma bakışlarında eylülleri hatırlarım karanfil yapraklarına sinen endamını gördükce kıvrılır kalırım ayaz yemiş yüreğimle rıhtımların sığınaklarında seni beklerim don yemiş sabırlarım çözülmeden gel ne olur!.. |
bakışlarında eylülleri hatırlarım
karanfil yapraklarına sinen endamını gördükce
kıvrılır kalırım ayaz yemiş yüreğimle"İmgelere hayat vermişsiniz adeta...tebrik ederim...