SEVGİLİYE MEKTUP-2
1.
Gece oldu sevgili Siyah pelerinli bir hüzün kol geziyor sokaklarda İnsanların evlerine çekilmeleri ondan Camlara vuruyor Duvarlardan sızıyor Odalara siniyor Yorganı üstlerine çekiyor insanlar korkuyla Ahh hüzün kaçakları Bilmiyorlar Bilmiyorlar Ben uyumadım sevgili Geceyle göz göze geldim, Beni bağışla bilirsin ‘göz göze gelince bütün evliler bekar’ 2. Bana yazdıklarını okudum... Yaralı ezgiler gibi… Uzaklardaydın, belki de çoktan unutmuştun Ama varlığın ne çok şeydi benim için Unutulmuyordu hiçbir şey Kalbin doğusu batısı yoktu Güneyi kuzeyi yoktu Ne yana dönsem Sen vardın 3. Biraz önce gördüm fotoğrafını Uzaklara bakıyordun Ama kalbine yakındı gördüğün Şiirli dudakların susku aralığında Gözlerin su gibi önüne akıyor Yemeninde hare var Ve güller… -saçlarında görmeyi ne çok isterdim şair gibi söylemeyi-: ‘Saçlarına Kızıl güller takayım Salın da gel, Bir o yana Bir bu yana!’ 4. Seni düşünüyorum Çünkü neyi düşünürsen onu yaşarmışsın. ‘Ayrılık trende değil insanın içinde başlar’mış. Ben seni hep yanımda düşünüyorum Ben seni hep gecemde düşünüyorum Ben seni hep duamda düşünüyorum Seni düşünüyorum Varsın Varsın Belki bir camın ardındasın Belki bir telefonun ucunda Varsın Varsın vakit geceyarısını çoktan geçti sabaha az kaldı uzun zaman sonra senin yüzünü/sözünü gördüm ve beyaz boşluğa bıraktım kendimi sözlerim bu beyazlıkta kirli lekeler gibi duruyor olabilir ama neylersin |