SEVGİLİYE MEKTUP-1
Uzun zaman oldu yazmayalı
Parmak uçlarımı ateşten harflerle yakmayalı çok oldu Kuyu tenhalığında yaşadığım günlere eriştim Kalabalıklar, fincancı katırları... ne çoktular… Ne zaman kendime gelsem Bir kalbim olduğunu hatırlasam Kalbim kendini ele veriyordu Sana kaçarken görülüyordum Nal sesleri içinde Ahh hatıralar bahçesi; vapur düdükleri, martı çığlıkları nihavend makamında şarkılar ‘denizin akşamla kapanan yarası’ yemenimde hare var gülüşün mavi yeşil bir susuş Çok uzun zaman oldu sevgili Senle susmayalı Aşk ile Kalbimde tepinen yaratıklar Beynime yapışan çürük ruhlar... Gidin gidin derdim gidin gidin Bir köşede taze bir ölüm düşlerdim Suya dönünce yüzümü Hayat yeniden başlardı Beş vakit Sonra Dualar… Avuçlarında bir çizgi olayım Beni yüzüne götür Beni yüzüne götür Beni hüzüne götür Beni hüzüne götür Böyle söylerdi dilim Kendimi sana bağlardım Gecenin ipiyle…. ...... |
Çok güzel şiiriniz.Çok.Sevgilerimle.