VURUN BENİNe halis bir kul oldum, ne de Resule ümmet Fazlaysam bu dünyada kurşuna dizin beni. İnsanlığa hayrım yok, bende bütün melânet Karanlık değirmende taşlarla ezin beni. Kazdıkları kuyuya akıttım hep kanımı, Yaranmadım kimseye hiçe saydım canımı. Nasıl veririm bilmem ben bu imtihanımı Haddelerden geçirin, imbikten süzün beni. Şeytan, vesvese taşır mazlum gecelerime Ruhumdaki ihtilâl şahit hecelerime... Bağrımda sessiz infaz zemin nicelerime Kollarımdan bağlayıp epeyce üzün beni. Huzuru bulamadım dünya denen şu handa Med-cezir yaşıyorum, karanlık bir limanda. Zehirden peykan batar, yüreğime her anda İster çekin çarmıha, isterse yüzün beni. Bırak gideyim hayat! Her bir tadından bıktım Dertliler kervanında zaten zirveye çıktım. Heybem isyanla dolu, kulluk tahtımı yıktım Garipler makberinde bir yana yazın beni. Âsûde yerle yeksan bu kar başa yağacak Esir düştüm kadere, ha boğdu ha boğacak. Kara bahtın üstüne güneş nasıl doğacak İşte ahval ortada anlayın çözün beni... Fatma Pınarbaşı 29/06/2010 PEYKAN = Okun ucundaki sivri demir. |