SUS, AĞLAMA
Ey sevgili
Bu akşam şiirlerin en hüzünlüsünü yazıyorum sana Ne çiçekler topluyorum yürek iklimimden Ayağımın altında sararıyorken yapraklar Susuz kalıyor yine buğdaysız başaklar Ne yana dönsem hüznün hain kokusu geliyor burnuma Sen belki de anlamıyorsun beni Anlamasan da Kayıp gidiyorum avuçlarından Damla damla Ay bile üşüyor karşımda Ayazların ışımasıyla ara ara Taşımıyor artık yürek bedenimi Müsade et artık bana Islanayım sabaha kadar yanında Hüzün yağmurlarında Baktığın her gözde beni bul emi Beni hatırla Kalbim annenin kalbi kadar hisli ve titrek Dinlediğin her şarkı özlemlerle esecek Beni anlayacaksın bir gün elbet Yıldızlar eşliğinde semaya kaydığımda Mor dağların eteklerinde bekleyeceğim seni Gel, yine gidersin nasılsa Tarih attım takvim yapraklarına Sus, ağlama... HAZAN... |