DİVANE GÖNÜL
Yine eylül geldi bağlar bozuldu,
Hüznüm volkan oldu aktı süzüldü, Dertlerim hep sıra olup dizildi, Değmez kahır etme, divane gönül. Ağaçlar yaprağını döküyor yine, Bunca derde dayanmıyor bu sine, Veda edip gideceğim hepsine, Değmez kahır etme, divane gönül. Hüzünlü yüreğim sevdayla dolu, Acılar içinde kıvranma gönül, Hasretim acının bir başka kolu, Değmez kahır etme, divane gönül. Dünyanın kahrı çekmekle bitmez, Yaşananlar beni teselli etmez, Ömür sonsuz olsa insana yetmez, Değmez kahır etme, divane gönül. Nedim YÜCEL/İSTANBUL 1 Eylül 2006 Cuma |
Acılar içinde kıvranma gönül
Hasretim acının bir başka kolu
Deymez üzülmeye divane gönül
BİR DÖRTLÜK DE BENDEN OLSUN DEDİM
BU MISRALAR BİRDEN DÖKÜLÜVERDİ İŞTE
Güzelşiirini kutlarım Sevgimle kalllllll