Ağladıkça...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın susuz yazlardan geçtik
her kum tanesine sarılı düşlerden titrerdik aşktan söz edilince neylersin... .....
afyon sarılı düşlerin ardından
uyandığım her sabah kelepçesiz esarettir gün şafak türküleri dilimde dolaşırım dünyayı... yarına doğacak umutlara gebeydi yüreğim özlemim, Şiirim sevdam... sigaramda harımsın sen sanadır esrikliğim. hiçbir ülke taşımazdı kimliğimi adsız ölümler saklı sokaklarında -ardında gözü yaşlı analar namı değer ağıtlar...- her ağıt içimdeki sızıdır loy loy... anne, hiçbir yüreği tanımaz yüreğim serkeş dolaştığım yer yüzü anlamaz kimse beni -anlamlar saklı binlerce özlem yırtar yüreğimi- ve ben aşkın son şiirini yazarım dağınık saçlarım delilim olur usulca ağlarım... -derler ki ağlama; Yürek acısı gözyaşlarında birikmez...- öyleyse Neden ağladıkça küllenirim ben... |
hiçbir yüreği tanımaz yüreğim
serkeş dolaştığım yer yüzü
anlamaz kimse beni
Mevlanâ C.R der ki;
Bu dünya bir dağdır yaptıklarımızsa ses... Ses yankılanır bize döner...
Biz anlamazsak hiç kimseyi... Kimse de bizi anlamaz...
Aslında anlamadığımız kendimizizdir...
Suçu alemde sanırız...
Yukarıda mısralarınız da bunu diyor...
Kimseyi tanımaz yüreğim... Kİmse anlamaz beni....
Anlamlıydı ve değerliydi mısralarınız...
Yüreğinize sağlık...
Saygılar,selamlar ile...