ARZUM VAR İDİ
Bir arzum var idi o nazlı yardan
Demedim kimseye bitirir beni Sözümün eriyim ifşa edemem Günden güne içten kemirir beni Gün geçtikçe kaygı gitmez içimden Beklerim haberi gelmez bir yerden Sakınırdım onu dikenden gülden Korkarım bu sevda öldürür beni Yaşanılan dünya dediler yalan Sevgidir sevmektir ebedi olan İstedim olmasın sevdamız talan Varsın sevdalıymış desinler beni O kadar söyledim geçmedi sözüm Kurudu pınarım sönmedi közüm Aştım engelleri kalmıştı düzüm Giderim çöldeyim kavurur beni Güngör’üm o yardan umudum kesmem El ne derse desin yüzüm çevirmem Bu bedenim toprak olsa da demem Yanmasam da içten kül eder beni İsmail Güngör |