SEVDA MASALIM LÂLÇıldırıyor gece! Dudaklarımda keşke soluklarını öldürebilsem. İhanetinin sütünü emdikçe uyuşmuş dilim. Ve sana yazdığım bir uçurumda, Sevişirim, uzak itirafların tebessümlerinden savrulanlarıyla. Beyaz ve siyah... Bir kırlangıç vurulur, gözbebeklerimde. Arşı geçer, yaralı topladığım goncaların feryatları. Tesadüf değil Mi? Bir gölgeyi saklayan bir sevda masalı, Kalemin neden k/an yazar vuslatsız Ki... Ben yazdım Ben... Kör bıçaklar bilenir, Yalnızlığım intihar oldukça gözlerimde. Aktıkça haziran gelinciklerim sözlerimden, K/anıma karışır bu kör kar/anlık. İsimsiz olur. Mağlûp ama diz çökmemiş gün/âhlar. Issızlıkmış, kadere kapattı mevsimini umutlarım. Küfürmüş ,özleme tutsaklık, Doğmamış yalanlar söyler mi aşk? Akşam kızıllanırken zambaklarım sayıklar ismini. Ve ellerim üşüyünce düşer avuçlarma ateş kokulu şiirlerim. Daha kaç kere doğururum gök-yüzümün renksiz bebeklerini? Geçmiş zamanın kaçak tenhalarında vuruldukça. İtirazlarımdan çoğalttım seni, kalbime mıhlanıp y/akanlarla. Ama sen de gömülürsün. Yüreğini bir okyanusa kapayan dehliz Sen, Sen de... Ama beyaz güllerin üstüne vuslatı yazan ecel Sen, Sen de... Demir kapılarının sesine ah’larımı biriktiren acım Ardından dağlanan yüreğimi Sen atıyor diye nabzım Öldüremedim.. Ben yazdım seni Ben.. Lâl sevda masalım. YASEMİN CANAN... |
Ey yar
Sevdayı cismani olan
Kıtalar olarak hucum ettirdik
Dört koldan.
Gece,
Şehvetle canlanan
Diri ateşten damarlardı.
Hiç düşünmeden bir bebek şuuruyla,
Yürüdük.
Olgun olmayan,
Düşüncesiz hayaletlerdik.
Kimdi bunlar
Yalnız, umarsız
İsteklerinin yularını
Takmış nefsine.
Taşıdığı üç günlük zevk
Kaç dalga vurur,
Böylesi toy bir yüreğe.
Olgunluk, ar, feraset mi?
Kime ne,
Onları donmuş bir
Hayat sayar ki
Kendi şuursuz yüreğini alıp önüne
Bin kere secde eder
Yalancı, şeytani nefsine.
Kaç kere düştüm bu dehlize
Hz Yusuf değilim,
Ama gerçekten isteseydim
Gelirdi gökten
Tertemiz bir el.
Düşmezdik böyle,
Çılgın isteklerle
Gönlüne dünyayı içiren
Şehvete, Altına ve gümüşe gönülden bağlı
İnsan azmanlarının eline.
Hz Yusuf olmak zor
Lakin insan,
Özden gelen ferasetle bakmalı
O temiz gönlü nefsani arzuların
Kucağına bırakıp,
Ben en yüce aşkım diyerek
Kendine zalim,
İnsanlığını en aşağılar aşağısına atmamalı.
Kalbi Kör olan
Laf anlamaz
Hayvani hisleriyle
Bırakırsan yalan yanlış sözlere
Sarhoş gönüllere meyl ederse kişi.
Ayakları gömülür laçka hayata
Sevgi ve aşk cilaları
Boşunadır.
Temiz olan elbet Hak olan
Açık tertemiz Hakkın Katındandır.
Melik Haker tarafından 6/24/2010 12:35:20 AM zamanında düzenlenmiştir.