kor bir mor sabahıben bu şehirde kaldığım sürece dokunsam dudaklarına okşasam oysa kalbinin üzerinde herhangi bir çocuklukla son kadeh dolduğunda kimse içmeden kimse geçmeden kalbinin üzerinden koklasam saçlarını uyusam oysa gözyaşlarım aktığında kimse silmeden tırnaklarında uyansam öpsem oysa biten bitmeden herhangi bir çocuklukla son güneş doğduğunda kimse görmeden kimse sökmeden parmak uçlarından gözlerinde yaş olsam aksam oysa son tabut çakıldığında kimse ölmeden kimse ölmeden ben bu şehirde kaldığım sürece zk©lk - 23.06.2010 |
özlem ise sürekliliğini ancak son sözün yaşam'a ait
olduğunu anlayana dek korur!
tebrik ve saygımla,
miNa.. tarafından 7/13/2010 10:51:26 PM zamanında düzenlenmiştir.