S Ü R G Ü N
HERKES KENDİNDE SÜRGÜN,
KURUMUŞ NEHİR YATAKLARI GİBİ, YÜREKLERİMİZ SUSUZ KALIYOR BÖYLE. AY GECEYE KÜSKÜN,CAN TENE. IŞIK VURMUYOR,SENSİZ PENCEREMDEN. HOYRATÇA HIRPALANMIŞ,KÜSKÜN KALBİMİN, ŞAİR BİLE ANLAMIYOR NE HİSSETTİKLERİNİ. BAZEN SENİ İÇİYORUM,TUZLU BİR TADIN VAR. KURUMUŞ BİR AĞAÇ ŞU BEDENİM SANKİ; NE DALLARIM VAR KUŞLARI BARINDIRACAK, NEDE GÖLGEM VAR ,AŞIKLARI ÇAĞIRACAK. ELLERİMDE UMUT YOK,GÖZLERİMDEYSE NEŞE. BİR ÇOCUK KAHKAHASIYLA ÇINLIYOR SOKAK, BENSE SEN DİYE BAKIYORUM,HİLAL OLMUŞ AYA. ŞU KARŞIDA YÜKSELEN DAĞLARMIKİ BİLMEM, BÖYLE AYRILIKLAR KOYAN SEVDİKLERİMİZE? KOŞARAK KAVUŞSAM DİYORUM,YALINAYAK SANA. KÜÇÜK BİR SÖZ DEĞİLMİDİR DİKEN OLAN BANA? DAHA NE DESEM BİLMİYORUMKİ SANA? NEDEN DUYGULARIMI ANLATACAK KADAR, KELİMELER,CÜMLELER YOK BU HAYATTA? NE SÖYLESEM YETERSİZ VE YAVAN GELİYOR. AMA AŞKIMIZI ALNIMIZIN AKIYLA HAK EDİYOR, SEVGİMİZİ İSE DUYURABİLDİĞİMİZ KADAR SÖYLÜYORUZ VE HAYKIRIYORUZ |