UNUTURSAM İNSAN DEĞİLİM
ölümcül esintiler geziniyor saçlarımda
ellerimde güvercinler can çekişiyor anne dipsiz kuyulardan fışkırıyor kara yüzlü ölümler ve göz bebeklerimde haydutlar hudut çiziyor sönmeye yüz tutmuş ocağın bir yanı çökük bir yanı kanıyor durmadan anne nedir bu gelen üstüme üstüme bilmiyorum son acı, son bakış ve son sözüm; "ülkemi çok seviyorum." gökyüzünde al giyinmiş bir güzel almışken koynuna ay’ı - yıldızı bırak da gölgesinde uyuyayım anne bu toprak ne kadar yumuşak, ne güzel kokuyor. yanıbaşımda koyun koyuna uyuduğum bebek... kim gönderdi seni yanıma? yaran ne kadar da benziyor sol düşümdekine koklasana anne, gül kokuyor değil mi? postalımdan vatan toprağına sızan canımdır bulutlardan sağım sağım yağan kanımdır bir annem, bir de tanrım şahit olsun ki unutmam bebek, sana yapılanı unutmam..! eğer unutursam... eğer unutursam... eğer unutursam insan değilim..! k.t. |
tesekkür ediyorum.... çok anlamli ve içtendi
kutluyorum
saygilar, selamlar kaleminize
.......