kıl payında yaşamak
döne döne alçalırken öpüşen
kuzguni kanatlar takmış hüzün üstelik iğreti, hoyrat bir yalnızlık talipmiş içime, istermiş beni madem öyle, alsın bakalım olduğu yere bıraktım kendimi çok geçmedi dökük sırlı eski bir ayna çekti içine kimsesiz sessizliklere değdi gözlerim sürgünüydüm koyu yeşillerin sesler mi dilsizdi, yansımalar mı sözsüz kim bilir ki, duyamayan ben miyim düşündüm sonra ayna nasıl söz olsun her sıfata yalnızlığın, hırçınlığın, mutsuzluğun çizgileri mi çizili yüzümde kıl payında yaşamak benim seçimim yansımalar ne eylesin ayna kime söylesin gülgün |
sesler mi dilsizdi, yansımalar mı sözsüz
kim bilir ki, duyamayan ben miyim
...
cok güzel bir şiiir okudum.. anlatım cok iyiiydi..
kutlarım..
f.a