İlk günler (1)
Ne kadar sürdü bilmem gülleler le savaşım
Fazla yorgun düşmüşüm ağırıyordu başım.
Annem ah vah ederek sinesinde gezdirdi
Benim gayretkeş halim anemi de bezdirdi.

Sırtıma narin narin tokat attılar biraz.
İçimden havalandı dışarı çıktı bir gaz
Ne oluyor diyerek anlamaya çalıştım
Gözlerim yorgun düştü uykulara dalmışım.

Nasıl anlatsam size şeffaf ve siyah beyaz
Sütten daha mükemmel daha parlakça biraz.
Onlarda da giysi yok kundaklanmamıştılar
Dehşet bir güzellikle çevremi sarmıştılar.

Tıpkı anne karnında olduğu gibi yani
Kâinatta her yere uçurdu durdu beni
Ne elimden tuttular ne kucağa alındım
Aşağıda kâinat zirvede bir ben vardım.

Çevremde bilmediğim bir lisan konuştular
Milyonlarca geldiler rüyamda buluştular
Biri içlendi biraz dedi ey fani bebek
Diğeri devam etti kahkahayla gülerek.

Yer yüzene hoş geldin uyanıp kalkacaksın
Annen ölmüş olacak ve yalnız kalacaksın
Nasıl feryat eyledim anlatamam sizlere
Yaşlar hücum etmişti diğer bütün gözlere.

Annem ay yüzlü annem almıştı kucağına
A yavrum mememi al uyandın acıktın’a
Ne açlığı be annem seni öldü dediler
Dedim ama duymadı, sade gülümsediler.

Atta ette ederek alışmaya çalıştım
Rüyamda bin bir çeşit melek ile buluştum
İki çeşit di rüyam ne gözüm’ü kapatsam
Müjdeci melekler var bilin ki gülüyorsam

Birde feryat edersem o zaman da anlayın
Azap melekleri var onların yanındayım.
Biri cennet der durur biri narı cehennem
Bense Allahdan korkmam cehenneme de gitmem.

Sordum .Ne diye bunu, durmadan söylersiniz
Dediler.Âdemoğlu,siz işte böylesiniz.
Şimdi masumsun ama unutma ki büyürsün
Hem Allahdan çekinmez hem cennet düşünürsün.