ORKESTRAYLA BAŞ BAŞA
Ne zaman sen gelsen aklıma
Bir inci tanesi gibi algıladığımda Çoğalmak istemezsin bir türlü Yerinde saymak tarzındır inadına Ben seni yaymak isterken damarlarıma Geri adımlarla uzaklaşırsın umarsızca Bazense binlerce aracın ortasında kalırım yaya İnanılmaz bu aslında,sanırım kötü bir rüya Ne zaman sen gelsen aklıma Koşarım, kanatlanırım adeta O anda ne sanırsın beni bilmem ki Bir hava,bir hava Bensiz yapamaz dersin nasılsa Başlarsın uçmalara Peşinde koşmamı istersin daima Çok yoruldum oysa Ne zaman kendimi anlatmaya kalksam sana Gurbet gelir aklıma sıra dağlar yollarca Kırılır kanadım işte, her yağmur yağışında Yalnız yürüdüğüm günlerin aksi düşer bakışlarıma Bi çare katlanışlarımın ödülünü alamadım sonunda Boğazıma düğümlenen kelimeler sıralanır ardı ardına Düşünüyorum da neden sonuç arasında Teşhis bulamadım bu sebepsiz hastalığa Bir sır ver bana Ne zaman seni yazmaya kalksam satırlarımda Kırarsın kalemimi aşinayım bu hale ne de olsa Tam gökte ay bense rast havasında Ayı bırak çay demle dersin sonuçta Reva mı duygularıma Davul bile dengi dengine çalmıyorsa Düşünmek gerek yeniden boyutluca Hayat çok kısa Ne zaman bir omuz arasam ağlamak için Bir kahve muhabbeti umarcasına En yakın senden beklerim gelirim yanına Başlarsın havadan sudan konuşmaya Kaç saat geçer anlamam bu koşulda Sonra bir şarapnel parçası saplarsın, ah kıyma Derken bir feryat yükselir derinden ruhuma Can çekişiyorum, anlamadıysan anla Ne zaman uzaklarda kalsam senden Boyamak isterim seni çizdikten sonra Gri renkler kaplar benliğimi bir ara Sonra iğneli sözcüklerin gelir aklıma Recmedersin zaten beni yıllar sonra da Hiç değişmedin ki sen oysa Ben büyütmüşüm seni gözümde Dibekte su dövmüşüm anladığım kadarıyla Şu an karşımda masmavi bir deniz Konuşuyorum kendi kendime yazdıklarımla Karar verdim artık hissiyatıma suskun kalmaya Kılımı kıpırdatmadan yaşayacağım artık Emeği sen bul kolaysa, bilahare diye baksan da bana Hayata dair bundan sonra attığım her kulaçta Zahmet veren kazanacaktır ruhumu da Korkuyorum aslında Artık bir konser salonuna giriyorcasına Tıkadım kulaklarımı kör kütürüm yankılara Mağrur bir edayla yürüyorum soluksuzca Artık talebe değilim yaşama aksi seda Seni sevmek etken ve edilgen değil ki ayracımda Asil ve baki duygularla hayatı paylaşmadıkça Sus lütfen sus, bırak beni orkestrayla baş başa... HAZAN 1997 |