NE ÇARE
Aşk otağın kurmuş yitik çöllere,
Ardından divane olsam ne çare. Güllerim boynunu büktü bahçemde, Hicranım dünyayı sarsa ne çare. Dost kırıldı bana gücendi hemde, Lokman’dan bir derman gelse ne çare. Gamdan bitap düştü dertli yüreğim, Kalbimi toprağa versem ne çare. Ümitler göç etti öte iklime, Son ümit hazana düştü ne çare. Bir hasret rüzgârı eser gönlümde, Rüzgâr fırtınaya döndü ne çare. Bu ne ilk vedadır, ne son elveda, Vedalar siteme döndü ne çare. Tel tel aklar düştü dertli başıma, Başımı taşlara vursam ne çare. |