Baba
sensiz zamanların hiç mi hiç tadı yok
sensiz yarınların hiç mi hiç adı yok


hep eksik kalıyor bir yanım
hayata tutunurken
yaşama katılırken adımlarıma saplanıyor bir yalnızlık
yahut insanlarla konuşurken
hep öksüz düşüyorum söz(cük)lere




baba
babasıyla gezen çocuklar gördükçe
içim susuyor o harika an(ı)larda
ne diyeceğimi kendime
nasıl teselli edeceğimi kalbimi
bilemiyorum


bilemiyorum nasıl edeyim
ne yapayım
ya da nasıl davranayım
yabo yabo(baba baba) deyip de kuremin (oğlum) yanıtını duymayınca senden
senden destek
senden omuz almayınca
şiirlerim ağlamak istiyor hüngür hüngür




baba bil ki
yanı başımda esen varlığınla karşılaşmayınca
avuçlarım nasırlı ellerine bırakılmayınca
başımı eğip kokunu arıyorum
yaşadıklarımızda
paylaştıklarımızda
ve baba oğul giden anlaştıklarımızda


ki
hiç kopmayayım ocağından
ki
hiç ayrılmayayım sıcağından
her gün seni anıyorum
dua dua
can baba(m)