Bombalanmış yapıların enkazında,
Ağlıyor, küçük Rümeysa.
Kanlı bedenini görenlerin yüreğini,
Dağlıyor, Rümeysa.

O, babasını yitirmiş, sebebini bilmeden,
Gelecek endişesi var, öteleri görmeden,
Serçe yüreği çarpar hayata,
Göz yaşlarını, nasıl sileceğini bilmeden.

Bezden bebeği kucağında Rümeysa’nın,
Tek derdi oyun.
Attırmayın Amerika’ya, bombaları,
Bu küçük kızı duyun.

Onun büyük istekleri yok,
Mutlu olmaktan başka.
Bir tek annesi kaldı,
Onu da almayın küçük yaşta.

Kimse bilmedi, Rümeysa’nın derdini,
Çöktü beton yığınları, ezdi bedeni,
Tutmuştu Rümeysa, bebeğini,
Kucaklaşarak vermişti, son nefesini.

Bağdat, yerle bir olmuştu, kaçan kaçana,
Bombalar kaplamış semayı, uçan uçana.
Tutun onları havada, düşmesin yere,
Bu ölen, kaçıncı Rümeysa, Allah aşkına.

İsmet Can