SEN HALÂ YOKSUN
Yıllar yılı sensiz yandı bu bağrım
Kan doldu yüreğim sen halâ yoksun Ta arşa ulaştı,gel diye çağrım Gülerim, ağlarım; sen halâ yoksun - Sevda ilmeğini taktın boynuma Düşlerin doluştu hemen koynuma Hançerdir yokluğun batar eynime Çözerim ,bağlarım; sen halâ yoksun - Elimden gelmiyor sen yokken durmak Var mıdır bu işte ,seveni yormak Akarken içimde bir deli ırmak Çılgınca çağlarım, sen halâ yoksun - Göğüs gerdim sensizliğe yılmadan Gonca olup koktum senin olmadan Sevdalar büyüttüm,saçım yolmadan Aşıldı dağlarım, sen halâ yoksun - Acılar küllenmiş sanki içimde Beyaz güller açmış,siyah saçımda Doğrultum hep gerçek,sana açımda Düğümler düğlerim, sen halâ yoksun - Bütün umudumu sana bağladım Olmadığın yeri,hara dağladım Seninle gülmüştüm,senle ağladım Eridi yağlarım, sen halâ yoksun - Haydi kalk ayağa,şahlan maralım Yüreği incinmiş ,gönlü yaralım Dostelime tutun,orda duralım Ben bunu sağlarım, sen halâ yoksun *eyin -sine- ya da sırt |