ÖLÜM
Ölüm!
Doğarken aslında seni de koynumuza aldık Ömrüm boyunca ne zaman diye merak ettik Sımsıcak yatağımızda mı bulacaksın Yoksa kör bir kurşuna mı yazdın bizi Doğduğumuzda kulağımıza ezan okudular Ölenlere ise hep sela verdiler Okunan ezandan sonra Hayat boyu verilecek sela’mı bekledim Ölüm! Ne zaman ve nerede bulacaksın bizi Kim bilir Ölüm! Yaşarken hatırlamak istemedik Zamanla uzak tuttuk seni yanı başımızda Kabristanlarımızı uzağa taşımamız ondandır Ama akıl edemedik şüphesiz Kollarımızda kaybettiğimiz yakınları Omuzlarda taşıdığımız insanları Ölüm! Bu kaçıncı sonbahar, bu kaçıncı cenaze Kapıyı çalmadan girdiğine bakılırsa Yoksa sıra bize de mi geldi? |
Bir zamanlar bir psikoloji kitabında okuduğum bir bölüm vardı…
Hayatın ve getirilerinin kıymetini anlamak için tavsiye edilen bir metod vardı içinde… Deniyordu ki;
“arada bir, çok bunaldığınızda, hayatın sizin için çekilmez hale geldiğini düşündüğünüzde kendinize 10 dakika ayırın ve kendi cenaze töreninizi düşünün”…
Cümleyi ilk okuduğumda çarpılmıştım…
Ben girişin akabinde pozitif bir gelişme ve tavsiye bekliyordum…
Ama “kendi ölümümüzü ve cenazemizi” düşünmemiz tavsiye ediliyordu…
Tüylerim diken diken oldu ve yazarın saçmaladığını düşündüm o an…
Ama önyargı düşmanı biri olarak okumaya devam ettim… Diyordu ki; “bunları düşündüğünüzde dünyadaki yerinizi, dünyayı terkettiğinizde oluşacak boşluğu, sevdikleriniz ve sizi sevenler için öneminizi anlayacaksınız…
Özellikle insanların sizin için neler söyleyeceklerini, onlar için ne ifade ettiğinizi hissetmeye çalışın…”
O andan geriye dönme şansınız olmadığını, hayat denen kredinizin bittiğini ve onlara yanıt verme şansınız olmadığını düşünün… Tekrar sarılma, bir kez daha öpme ihtimalinizin bittiğini hissedin… Dünyadaki küslüklerin, ayrılıkların, kavgaların yanında bu acının ve geri dönülmezliğin korkunç çaresizliğini yaşayın…
Bırakın canınız yansın, bırakın alevler içinde kavrulsun tüm ruhunuz… Orada, o musalla taşında düşünün kendinizi… Seyredin şu an çevrenizde olanların yüz ifadelerini… Akıllarından ve yüreklerinden geçen cümleleri hayal edin…
**************
Kitaba devam etmeden bıraktım kenara ve gözlerimi kapatıp aynen düşünmeye başladım…
.
.
.
beynimin içinde pas tutğunu sandığım bu duyguların tekrardan derin uykudan silkelenmesini sağlayan ....ŞİİRİNİZ
MÜKEMMELDİ!!!!