~~
Koku..
Kokuydu kaderin ezeli rakibi.
Sustu,
Sustu ve gitti.
Ölenler geride kalmış.
Siyah yerini almış çoktan; hayat bulanmış.
..
Huzurun tazeliğinde bir güvercinin kanat çırpması,
O hafif sessizliklerde,
Bir bahar sancısı,
Bir koku,
Bir
hüzün..
Ve
yağmur kokusu gözlerden
Sabaha karşı.
Ağladıkça, bir koku.
O nun rüzigarını getiren.
Bir fırtına, işte adı.
?
Siyahi bir gölgeden yola çıkan; bir
aşk adı..
Aşktan sipariş mi adı?
Yürek bilmez,
Koku,
Ezelden tanıdık.
Siyahi solmuş
güle can verir gibi.
Bir kıpırtı.
Nefes başlar gibi sanki.
Ölen can gölgeye muhtaç.
Rüzigardan bir uğultu var.
Her
doğan güne karşı.
_
Harf-i y den yola çıkan bir koku yüreğe değerse gül siyaha bulanır-mış.
S.Karakaşoğlu.
~~
Cevap Yaz