SEVGİLİNİN ÖLÜMÜ
Bırak parçalansın mabedinde aşkın yüreğim,
Bırak git, dönüp bakma ardına... Görme bu yıkılmış, yok olmaya yüz tutmuş, Kederli halimi. Bu gece de yıldızsız kalsın gökyzü, Eşlik etsin zifiri karanlık bana, Örtsün üstünü örtüsüyle acılarımın... Dağıtsın rüzgar saçlarını koca çınarın, Tutsun ardı sıra o da yasını. Savursun ardından hüzünle, bakacağı birkaç kuru yaprak. Bu gece efkar, bir bulut olup dolanmalı semada, Keder bayrağı dalgalanmalı her tepede. Ağıtlar yakılmalı, ağıtlar içler yakan... Bir kez daha kaybetti aşk, Yenik düştü, boynu bükük. Ayrılık, zaferini kutluyor, Şerefe kadeh kaldırıyor acıyla. Bu gece yüreğimde bir cenaze töreni, Kimsesizler mezarlığına birini daha gömdüm. Ne tuhaf, akmadı bir damla da olsa Gözümden yaş... Farkında değilim, Oysa ölen bendim.... |
kapının eşiğine bıraktım yorgun acılarımı
yüreğime çektim tüm sürgüleri
ve sana dair bir damla gözyaşı bile akıtmadım
haydi git sevgili güle güle sana
seninle birlikte tüm anılara
bu satte bana bu şiiri yazdırdın
uzun zamandır yazmıyordum senin dizelerin yazdırdı
bence sen benim dediğii uygula
bir sevgiye sevgiliye yenik durma
boşwer
giden gitmiştir bir şiiri bile haketmemiştir
tebrikler şair