Çok zulüm gördü dünya, çok zalim geçti yere
Bu feci gidiş bizi düşündürmez bir kere


Hakk’a sırtını dönme ey gönlü taş kesilen
Vakit sona erince, sende olursun meyyit
İnkârla ye-se düşen, bir gün yanar fiilen
Me’yus olma hâlini yazar iki mukayyit
Mahşerde anlatacak günahkâr hallerini
Dilin susar görürsün konuşan ellerini
Nefsin iblise uymuş seni hep bozmaktadır
Bak Kirâmen kâtibin ne günah yazmaktadır
Tövbeye gel ey insan diz çök Mevla önünde
Belki affeder Rahman seni de din gününde

Har vurup duruyorsun harman savurur gibi
Musalli’yle işin yok yüreğin olmuş çorak
Ebedi geleceğe sanki gem vurur gibi
Her günü yaşıyorsun inkârla alçalarak
Boşanıp zincirinden kabından taşıyorsun
Yaşadığını sanıp bire on düşüyorsun
Galeyanla alkışlar seni üç beş maskara
Yetsin artık inkârın ey zavallı fukara
Bâtıl yolu bırak koş, Rahim olan Rabbine
Belki affeder el Hak dönersen Habib’ine

Uyan yıllarca süren zulmetleri yıkarak
Bu derdi cehaletten bu kölelikten kurtul
Nefis denen iblisi tekbirle susturarak
Kara toprak altına girme günahkâr maktul
Müebbed bir hayatı hür vicdanınla sustur
Ya İlahi diyerek şeytanlara kan kustur
Kitabullah’a sarıl gecenin her sabahı
Nefsine uyanların mahşerde yok felâhı
İsyanı bırak başla, yaratanın adıyla
Belki affeder Rabbin seni en lâyıkıyla


Cisminin habisiyle kirlenmeden yeryüzü
Küfrün sefil elleri kovulsun her anından
Belki sayende güler üç beş yetimin yüzü
Tefrikaya düşmeden kurtul şu bühtanından
Yaşadığın o âlem inan cinnet çadırı
Dön yüzünü Mevla’ya işte cennet çadırı
Hakka koşanlar bilir sorma bana nasıl bu
Güzelliği îmanda bir tılsımlı fasıl bu
Secdeyle yalvar O’na yumuşasın vicdanın
Belki affeder seni yüce havf’ı Yezdan’ın

Muzaffer TEKBIYIK

Gülleri solmaz sanma, kısadır ömrü sizden
Bu toprak kaç padişah, Süleyman aldı bizden
Belki her gün yüzlerce, can ister hepimizden