YAŞAM VE ÖLÜMÜN DANSI
Duvarda asılı boş bir tablodur benim hayatım.
Baktıkça hep geleceği görüyorum. Bir yolda yürür gibiyim, karşısında durunca. Ebediyete uzanan boş bir yolda... İçimde huzursuzluk ve reddedilmenin acısı var! Gitmek istedim buralardan... Gidemedim! Ölmek ise aklımın ucundan bile geçmedi. Ama nerden bilebilirdim ki hergün öldüğümü... Sevilmediğimi, inkar edildiğimi nasıl görebilirdim ki; Yürüyorum hala! İçimde reddedilmenin acısı var. Baharın,yaşamın, Cilo’da ki kır çiçeklerinin,Munzur’da ki suyun özlemini soluyarak yürüyorum. Yürüyorum... İçimde reddedilmenin acısı var! |