Sahip olduğumuz her şey önceden
paket programlar halinde verilmişti.
Biz uyanana kadar
hepsi, sanki karbon kağıdıyla çizilmişti.

Ben bir yalan uydurdum sen ne anladın?

Aldırış etmeseydik ağrılarımıza
kafası karışık zamanda
bocalamazdık sarhoş iyilikler gibi

sis basıldığı için yaralara
bize bolca sancı getirdim
sivilcemin hissiyatından daha önemsiz ama
tek başına konuşanlar; küs şaraplar dedim
bize biraz da,
siyah kuşak didişen ayıplar getirdim
kaç kere geçti iğne iplik kalbimden daha onu demedim

kanındaki hareketlilik; Tanrı`nın öpüşü,
kanımdaki ağrı; yol yorgunu.

_detay veriyorum

bitiremeyeceğim bu hayatı sonuna kadar
biliyorumki bedenim değil kainattaki boşluğu dolduran;
belki sağ elim
ki nasılsa rol yapan su değil
buruşuk birer kentiz
ideal bunalımlarına aşık birer saplantı
nasılsa acil servise yetişen ilk akraba; dua kadar tanıdık değiliz

itiraf değil ama
üzmüyor mu sanıyorsun
_bir kalbin bir kalbe büyük geldiği fikri?

unutmadan
reçetesiz ölünmüyor
ve duvarlar,
duvarlar
insanların arkasından konuşuyor
sen ne anladın?!

’10

SD