YOKLUĞUNA İNAT VARSIN
Yok olduğum andır,
Seni düşünmediğimde. Kokunla, özleminle; Seninle doğuyorum her yeni güne. Her zerremde hissedebildiğimde seni, Ben, ’BİZ’ oluyorum, Olabildiğince... Olsun varsın, İsmin cismin olmasın maddede. Ben nefesini soluyorum günün her anı, Soluyorum seni; Offf çekişlerde, Sabahın kokusunda, Ay ışığının büyüsünde Soluyorum seni, Sonsuz gecenin koynunda Sensizken bile, seninle doluyorum... Sen oluyorum, sen yokken de... 02:07.2007 |
oraya yeleşen sevgi ebediyen silinmez...
ve sevgi paylaştıkça artar...
dağıttıkça çoğalır..
kutlarım harika bir şiirdi..
sevgilerimle..