Bab-ı Devlet…
Gördüm ki, liyakat yerde sürünür,
Kestim ümidimi, bab-ı devletten… Bilen bilmeyene hasım görünür, Gözler şaşı çünkü, hab-ı gafletten… Hak-hukuk adalet, çıkara alet, Makam-mevki kudret, nefse delalet. Nerde esir bilmem, insanca halet, Gözümüz kızardı ab-ı hasretten… Gelenler, gidene rahmet okutur, Ömür tezgahında kahır dokutur. Her neye el atsa, bozar-kokutur, Yokmuş nasibimiz yab-ı şefkatten… Hayata kılavuz, mal-mülk para-pul, İstikbal uğruna, olduk kula kul. Kaydı günden güne, manevi şakul, Artık, hazlar-tatlar dab-ı servetten… Feryada-figana, kulak asan yok, Garibin derdine parmak basan yok… Vicdanlarda senin farzın-yasan yok, Kurtar bizi Rabbim tab-ı zilletten… Veli BOSTANCI |