YAZMAKTAN KORKTUN MU HİÇ?
ne zamandır elime almıyorum
bir kağıt, bir kalem, oysa ne çok yazacak şey vardı korku,üzüntü, umut,endişe... bir bir anlatmalıydım bunları yazmalıydım ben,dökmeliydim içimden. az da olsa gitmelilerdi benden. yazamadım...! neden bilmiyorum belki ihmal ettim biraz ama hayır! doğrusu ben kaçtım benden görmek istemedim belkide içimde kopan fırtınaların kağıda yansımalarını. çünkü yazdıkça soruyorum kendime bana bu çekilmez duyguları yaşatan karşımdakiler mi? yoksa gerçekten suçlu ben miyim? cevap veremiyorum...vermiyorum! yazarken ağlayanlardanım ben. gözyaşı can veriyor şiirime, güzelleştiriyor adeta, yaşatıyor,değer kazandırıyor. birde kalabalıklar içinde yazıyorum ben soyutlanıyorum ordan...gidiyorum... kimse kalmıyor sonra bir başımayım öyle yazıyorum ben canım yana yana... |
''Ben yaşamımı kaybetmiş bir adamım ve onu onarmaya çalışıyorum.
Duyduklarınız yaşamını baştan yazan bir adamın çığlıklarıdır.'' der.
Galiba şiirlerimiz için de böyle demek olası.
Hele de bu şiir için !
İlgiyle okudum.
Kutluyorum