7
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1770
Okunma
ne zamandır elime almıyorum
bir kağıt, bir kalem,
oysa ne çok yazacak şey vardı
korku,üzüntü, umut,endişe...
bir bir anlatmalıydım bunları
yazmalıydım ben,dökmeliydim içimden.
az da olsa gitmelilerdi benden.
yazamadım...!
neden bilmiyorum belki ihmal ettim biraz
ama hayır!
doğrusu ben kaçtım benden
görmek istemedim belkide
içimde kopan fırtınaların kağıda yansımalarını.
çünkü yazdıkça soruyorum kendime
bana bu çekilmez duyguları yaşatan karşımdakiler mi?
yoksa gerçekten suçlu ben miyim?
cevap veremiyorum...vermiyorum!
yazarken ağlayanlardanım ben.
gözyaşı can veriyor şiirime,
güzelleştiriyor adeta,
yaşatıyor,değer kazandırıyor.
birde kalabalıklar içinde yazıyorum ben
soyutlanıyorum ordan...gidiyorum...
kimse kalmıyor sonra
bir başımayım
öyle yazıyorum ben canım yana yana...
5.0
100% (4)