neden hayat?
bunu neden yapıyorsun bana
bıkıp usanmadın mı bu acıları bana vermeye...
hayat sen kandırıyorsun beni
mutlu edeceksin sanıyorum
tam zirveye çıkarrken
bir anda sırtımdan vurup
atıyorsun yine beni acı denizlerine!!
yeter artık boğuluyorum
acı denizlerinde yüzmekten yoruldum

o küçük mutluluğu büyütüyorum kendimce
fazla bir şey istemiyorum ben
bir kez gözlerim gülsün istiyorum hayat...
ama sen alıyorsun son umutlarımı
en acı şekilde...
kandırılmış gibi...
yüzüstü kalıyorum öylece!

bu sefer gerçek sandım hayalleri
tamam dedim
işte şimdi oldu
ama öyle değilmiş.
gözüm kapalı bakmışım herşeye
geçmişi unutup yalnızca yarını düşlemişim meğer
ah hayat! bir kez daha yaşattın bana
umutların yok oluşunu...

ama yok hayat
bu sondu bir daha kanmam sana kanmam...