ZOR GÜNÜM MUNZUR’DASusuzluk indirir yapraklarımı Bir yanım Munzur da coşup çağlıyor Zalimler bölüşür topraklarımı Zor günüm Munzur da coşup çağlıyor Sormayın halımı nedir diyerek Yaralar derinden netsin bu yürek Kavgamda ölürüm varım diyerek Bu canım Munzur da coşup çağlıyor Ah lımın vah lımın yaram içerde Ölmeden gözüme inecek perde Girince soluyor tenimiz yerde Kor tenim Munzur da coşup çağlıyor Dizilmiş üst üste dertler sıraya Yıllarca tuz bastık kanar yaraya İnsanlık gidiyor bilmem nereye Yüz binim Munzur da coşup çağlıyor |