Once koştun peşinden,bir gün olsun bakmadı.
Karanlık hayatına,bir kez ışık yakmadı.
Gözündeki denizden,bir damla yaş akmadı.
Bazen gitmek gerekir kovulmayı bekleme.


Anlatmadın derdini,fırsat olmadı doldun.
Kapısında yatardın,bir gül misali soldun.
Görmedi ayağına,vefa şeritli yoldun.
Bazen gitmek gerekir kovulmayı bekleme.


Seni istemediği,belliydi her halinden.
Yaraladı sevdanın,hançeriyle derinden.
Gördü kanını yerde,kıpırdamaz yerinden.
Bazen gitmek gerekir kovulmayı bekleme.


Seni beğenmez artık,Şu ihtiyar yaşında.
Zaten görme kalamdı,akıl saçsız başında.
Boşa koşma peşinden,vuslat vardı yakında.
Bazen gitmek gerekir kovulmayı bekleme.


Sesin duyulmaz oldu,gayrımuntazır mihman.
İhtiyarladın artık,kırış kırıştı siman.
İmanı yok!Yıkılır,kahırla dolu dünyan.
Bazen gitmek gerekir kovulmayı bekleme.