Eski sevgilim İpek için yazdıgım onlarca şiirden biri daha.

Bir tütün olabilmek isterdim,
Elindeki sigaraya ,
Onun kadar değerimiz olmadı şu hayatta,
Çek isterdim beni de çek tüm vücuduna,
Damarlarında dolaşmak isterdim,
Aklında bulanıklık yapmak,
Ve sonunda kalbini bulmak...

Bir tütün olabilmek isterdim.

Ve ya bir kalem
Tanrı’nın en esaslı mucizesi bana göre
Yani ellerinin tuttuğu bir kalem
Yüreğinin çaldığını söyleyebilmeni isterdim yani bana,
O güzel İpek gibi yazınla.

Bir kalem olabilmek isterdim,

Ve yahut su,
Dokunabilmek isterdim, her gün her sabah,
Kalbimin ağır sancısı dudaklarına,
Vücudunun her yerinde olabilmek isterdim yani,
Yani sen olmak isterdim hiç sensiz kalmamışçasına.

Su olabilmek isterdim dudaklarında,

Ve ya saçların,
İsminin en yakıştığı yerin yani
Tıpkı tenin gibi,
Okşayabilmek isterdim her rüzgar vurduğunda yüzünü,
Her daim güzel yanaklarında uyuyabilmek.

Ama Aşk olmak isterdim,
Bana aşık olmasanda,
Yüreğinde olabilmek için sadece.
Tanrı’nın en kutsal emanetinin adı yani.
Yüreğine beni koy isterdim aşk diye.
Ölümsüz olabilmek isterdim.
Yüreğinde aşk olmak isterdim
Tanrı’nın emaneti...

Çağatay AKYAZI