S.E.S - N.E.F.E.S
Öylesine yorgundum...
Odamın loş ışığında koltuğa uzanıverdim... Gözlerimi diktiğimde,ahşap tavanın motiflerine sakladım kendimi.. Gelip giden onca hayal..Kurşuna dizdim saniyeleri.. Harebelere kadar yol alan gözlerim..Zorlu keşfine yenik düştü.. Kapandı yavaşça...Kaybettim kendimi.. ! / Karanlıktı !..Oradaydım.. Derinden gelen nefes...Ve bir ses... Fısıltılar duyar gibiydim.. Zihnim karaladı duvarlarını.. İntihar etmek böyle birşeymiş... İşitmeye başladım...Soykırım yaratırcasına kulaklarım.. Nefes dedi ! Ne yapıyoruz ses.. N-Vakti gelmiş olmalı..Kaçmalıyız... S-Bu kadar karamsar olmamalısın...Sahip seni seviyor..Değerini anlayamadı.. N-Hep sessiz kaldı..Bunu başardı...Sen değersizsin onun için..Ben olsam varsın..Yoksam Yoksun..Sırtımda geçiniyorsun ? Beni seviyormusun ? Elbette hayır.. S-Sahipten nefret ettiğimi biliyorsun...O sensiz olamaz..Ben sensiz olamam..Peki ya sen bensiz ? Ses’siz... ? N-Uzatmamalıyız...Bir duman daha alamaz bensiz..Yokluğuna zaten alışkın sensiz..Ses’siz S-Peki..Uzatma..Defol..Birbirimizin değerini bilmiyoruz nedensiz !.. Uyanır gibi oldum..Gözlerim açıldı tepkisiz..Kalbim durur gibi oldu,çarşafı kaymış tabutun içersinde...Kim’se İlgisiz..Bağırmak istedim ! Yapamadım..Sebebsiz ! Ses Çoktan Çürümüştü Nefessiz... TG... |