BUĞULU GÖZLER
Bu şehirde kimsesiz kalıyorum
En çokta sensiz. Her taraf pus sis Yokluğunda buz kesiyor tenim. Ayaklarım alıp götürüyor, sahil kıyısına. Doğmakta olan Kocaman sarı güneş ışıkları, Güneşin sokulmadığı Gölge dolu iğde ağaçları, Cennetin sonsuzluğuna benzer, Bir ışık hüzmesi gibi. Yumuşak dokunuşla Boğazdan esen rüzgarın ürpertisiyle, Sana sarılmam, Bulutların griliği ela gözlerine yansıması. Yağmur ıslatırken, Islak sarı saçlarımı okşayışın, Acıtır içimi... Uzaktan alabildiğine yüksek sesli, Müzik nağmeleri. Her yanım titrer Titreşimleri tüm hücremde duyarak Çalan bizim şarkımız, Senden bir anı Bir sancı içime saplanan. Yalnızlığımı, En uzun gecede Yıldızlarla sabaha değin paylaştım. Güneşin dağ yamaçlarına çarparak yansıyan, Denizin maviliği, Özlemin, Kederin, Bir tutsak gibi bedenimi sarstı. Bir ömre bedel dediğin Buğulu gözlerimle, Sana dargın uzaktan bakıyorum..! ESİN ÇEVİKOĞLU...TARSUS/MERSİN. |
En çokta sensiz.
çal kemancı çal,bu şehir bizi duymayacak,
sesin rüzgara karışıp kaybolduğunda,
notaların güfteye uymayacak.