GÖZLERİM ÖLDÜGönül defterimi kökten kapadım, Buraya kimseyi sokamam artık, Virane duygular yürek yakıyor, Duru hayalleri yıkamam artık. Gömdüm silahımı yedi kat yere, Solacak çiçekler göz göre göre, Sevda ırmak olsa girmem bir kere, Bir karışlık sudan çıkamam artık. Feryat işitemez sağır kulağım, Bülbülün sesini duyamaz bağım, Azıcık var iken aklım dimağım, Dönüp “keşke”lere bakamam artık. Denizlere battı akşam güneşi, Çöllerde sürünsün gönlümün leşi, Susuz bırakamam sahrada eşi, Gülün bahçesine akamam artık, Hırçın dalgaların açtım önünü, Koskoca ummanda bulur yönünü, Çıkardım yaşamdan aşk öğününü, Benden başka bir şey kokamam artık. Mehtaplar bir fincan kahveye döndü, Islatıp mest eden yağmurlar dindi, Son oyun oynandı perdeler indi, Bundan başka filim çekemem artık. Gözlerim öldüler yok oldu rengi, Kırıldı gönlümün şevki, ahengi, Hoyrat rüzgarlarla bıraktım cengi, Denizde gemiler yakamam artık. 04/6/2010 ANTAKYA/HATAY Şiire Başlama:01.45 Şiirin Bitişi:02.15 Yer:Evim Mehmet Ali Türkan Şiirin Hikayesi:Bazen bir karar vermeniz gerekir. Bu öyle zor bir karadır ki hayatınızı tamamen etkileyecektir. Sonunda o karar verilir. Esas olanlar düşünülür, yaşamınızın vazgeçilmezleri düşünülür ve vazgeçilmezler kazanır. Artık rahatlamışsınızdır.Ruhunuz muammayı çözmüştür. Yapılacak tek şey saygı beklemektir. |