Kar Yollarından Anılar DöndüğündeKar taneleri dokundu mu pencereye Ayaza inat Avuçlarımızda ısınırken taze bir gül Bakışlarımızı çalardı sabahın beyaz yüzü Bilirsin Göz ucuyla değil Anlamlı bakardık Derin derin Yeni uyanmış sessiz bir güne Sessiz geçişler En sesli enstrümanı olurdu yalnızlık senfonisinin Birde Dilimizden sökemediğimiz o kelime Soluğun buğusuyla belirginleşti mi pencerede Kıskançlığımızın sebebi Saklanırken vurulduğumuz kış mevsiminde Kar yollarından anılar döndüğünde Avuçlarımızda üşüyen kırmızı Düşerdi beyaza …ve mevsim kış solduğumuz . . . b@r@n |
saygıyla...