MED- CEZİRKoyu karanlıkta vurdun yüreğime, Yakamoz misali pırıltınlarınla.. Yine kaldım bir başıma Yalnızlığımla,sığındığım limanımda.. Toprak nasıl susamışsa yağmura, Benim sevgim sonsuzdu sana, Dalmak istedim aşkın ummanına.. Buranın hazineleri sırlıdır dediler, Çözmeye uğraştım bu efsunu Kapandılar üzerime perde perde Gönlüm ve ben yine bî çare... Med cezirlerde kaldım, Taşmakta gönül iklimim.. Ey ! aşina olduğum can özüm, Nerelerdesin,senden bihaberim... 29 OCAK ANKARA’SI İKİBİN ON. |
Taşmakta gönül iklimim..
Ey ! aşina olduğum can özüm,
Nerelerdesin,senden bihaberim...
*****************************************
Şule Hanım yürek incisi dizelerinizi ve harika yorumunuzu beğenerek okudum ve dinledim.
Çok içten, yürekten dökülen bir ağıt misali dizelerinizin efsununda mest oldum inanınız.
Yürek sesinizi hissetmek ayrı bir güzellik ve haz verdi. Ermişlerin dergahından süzülmüiçesine satırlara akseden mutantan dizelerde duygulanmamak ne mümkün efendim...
Yürek böylesine hasret çekerken sevilene med cezir dalgalarının gönül kıyılarına nagehan salınımları da ancak bu kadar güzel dile gelebilirdi...
Kaleme / kelama sonsuz selâm ve saygılarımla...